Şair neye isyan eder?.. Şair neden isyan eder?..
Şair insana, insanlığını unutana isyan eder. Şerife Yalçınkaya hocamız şairin isyan macerasını anlattı, 16. yüzyıldan örneklerle. O dönemde neden ve neye bayrak açtıklarını; dizelere nasıl yansıdığını okuyarak, okutarak.
İlk değişiklik kırmızı koltuğun yerinde oldu. Her şeyin bu gece biraz farklı olacağının habercisi gibi. Melih hoca da dinleyici sırasına geçmişti bu sefer. Işıklar karardı, söz aldı sazı eline...
Krallar, Şahlar, Padişahlar, çekmedi şairlerden çektikleri kadar hiç kimseden... Kâh kızdılar kâh diş bilediler... Ama dokunamadı hiçbirisine " Tanrının Yeryüzündeki Gölgeleri". Şairler kulun aslında kul olmadığını, yârin yanağından gayrı bir olunduğunu, birlik olunduğunu fısıldadılar insanların kulağına.
Ve herbiri öyle bir yuffffff çekti ki yiyicilere, istifçilere, bezirgânlara, tacirlere, ağalara, paşalara, efendilere..
16.yüzyılın şairlerinden bugünün en sunturlusundan sayılacak küfrü basanı da, aşkına karşılık bulamayanı da ve hatta ayağına takılan pireye kızıp yorgan yakanını da okudu, okuttu Şerife Yalçınkaya.
Kim zengin-di, kim fakir? Kim hanlar hamamlar yaptırmıştı, kim beş parasız baldırı çıplak bektaşi idi... Anlattı.
Hepsinin isyanı var-dı. İnsan olmayı bilemeyenlere...
Şiirin, divanı halkı olmaz. Şiir, şiirdir. Sözlü halk şiiri dışında hepsi bir... Son sözü bu oldu Şerife Yalçınkaya'nın... Ağzına sağlık.
En keyifl sçyleşişerden bir tanesi bu oldu. teşekkürler.
YanıtlaSil